pus

ses kısık...
ruh
kesik...
söz yolundan sapmış, anlatamamaların dolambacında salınır...
iç hazin,
dış ahkam,
ruhumun boşluklarına günahlarım doluşur...

belirsiz nefeslerimle: göz bebeklerimden kalp dokuyorum bu pusun içinde...
dokuduğuma değen, ilmek ilmek hisseden var mı...
sorduğum yer: farazi denklemler...
uyuşmanın ve anlamsızlığın orta yerinde kendini eylemeler...

oldurulamayan kırıklar,
beklentisizlikler,
olmayan eksen etrafında tavaflar: "yok halleri"ne göndermeler...

kırık bir bakış gibi içli içli duruyor ellerim,
ulaşamamanın sılasını iç edip
rengini kaybetmiş iki kuru dal gibi
yeşermek üzere gözlerimden alıyor besinini...

geceye emanet...